Ongeleid projectiel

“Is het allemaal gelukt mevrouw?” Ik kijk in het vriendelijke gezicht van de man bij de verhuurbalie van de bouwmarkt.

“Ja, uiteindelijk wel. Maar als ik jullie was zou ik wel een nieuw instructiefilmpje maken. Dat ding was echt een ongeleid projectiel!”

Hij lachte toen ik over mijn ervaring vertelde, verontschuldigde zich vervolgens voor het standaardfilmpje waar ze alleen hun logo op hadden geplakt en verzachtte mijn ervaring door te vertellen over hoe het nog erger kon.

Het stopcontact zat tenminste nog aan de muur.

Als Pipi Langkous had ik geconcludeerd dat ik wel even zelf de houten vloer kon schuren en oliën. Op internet zag het er supersimpel uit, dus ik huurde een roterende schuur- boenmachine.

Die vervolgens volledig met me aan de haal ging toen ik hem aanzette.

Gelukkig zat er een goede beveiliging op en stopte hij direct toen ik van schrik meteen de handvatten weer losliet.

Ik probeerde het nog een keer. En nog een keer. En nog vijf keer.

Het resultaat was steeds hetzelfde. Het apparaat vloog als een ongeleid projectiel met flinke kracht naar links of naar rechts door de ruimte zonder dat ik er enige controle over had.

Toen belde ik de bouwmarkt.

Een vriendelijke meneer bemoedigde me en zei dat het na een kwartiertje oefenen absoluut beter zou gaan. Dan zou het apparaat precies doen wat ik wilde.

“Hoe dan?”, vroeg ik hem.

Hij adviseerde om te gaan oefenen met een vachtschijf. Het apparaat goed rechtop te houden bij de start en naar links en rechts te sturen door het rustig naar voren en achteren te bewegen.

Zijn collega’s en ook hijzelf gebruikten het apparaat heel veel en in het begin was het voor iedereen even wennen, maar iedereen kon het leren.

Het was gewoon een kwestie van oefenen.

Hij benadrukte ook nog het belang van de handvatten op heuphoogte, het ging niet om kracht maar om behendigheid en hij voorspelde dat ik het apparaat met een half uurtje zelfs met één hand volledig onder controle zou hebben. Als een mak lammetje.

Nou, voorlopig leek het meer op een wilde tijger.

Maar ik ging de uitdaging aan, ik wilde wel zien hoe ik van een ongeleid projectiel een mak lammetje kon maken. Dus met zijn instructies in mijn achterhoofd ging ik oefenen.

Al snel had ik door dat ik mijn armen helemaal niet hoefde te gebruiken. Met het stuur tegen mijn bekken kreeg ik de beste controle door met het apparaat een soort van dans aan te gaan. Met hele subtiele bewegingen liet het zich inderdaad prima besturen en na tien minuutjes was ik klaar voor het echte werk.

Kom maar op met die schuurschijf.

De weerstand was wel even wennen, maar ook dat lukte. Wel had ik mijn volle concentratie nodig, want enige verslapping gaf het apparaat meteen ruimte om weer uit te breken. Dat was intensief, want de 55m2 moesten met drie verschillende korrelgroottes geschuurd worden. Het apparaat brak nog maar twee keer uit, dus dat viel reuze mee.

Na een paar uur had ik niet alleen een keurig geschuurde vloer, maar ook de inspiratie voor deze blog.

Want met je onbewuste, automatische patronen werkt het eigenlijk precies zoals met zo’n schuur- boenmachine.

Als je niet weet hoe ze werken, krijg je er zeker geen controle over. En naast oefening vergt het ook de nodige waakzaamheid om ze onder controle te krijgen en te houden.

Zodat  jouw belemmerende patronen niet meer steeds met jou aan de haal gaan en jij zelf achter het stuur van jouw eigen leven zit.

Dus zijn jouw patronen soms ook net ongeleide projectielen?
En wil jij ook leren hoe je hier makke lammetjes van maakt?

Klik dan hier.