Goofy

Vroeger was Goofy mijn held. Later had ik op mijn kantoor dan ook twee spreuken hangen.

De eerste was een soort licence plate met daarop KISS, Keep It Simple Stupid. Want daar houd ik van.

En de tweede was een afbeelding van Goofy met daarbij de tekst “I’m Goofy, what’s your excuse?”.
En? Wat is jouw excuus?

Altijd aanleiding voor een mooi gesprek.

Deze zomer heb ik een week op een huis gepast met twee stoere Rhodesian ridgebacks van vier en anderhalf jaar. Ridgebacks zijn eigenzinnig, maar superlief, net als ik. We waren meteen vrienden.

Bovendien heet die van vier ook nog eens Goofy, dus dat was meteen dikke mik. Hij nam dat nogal letterlijk door met zijn 55 kilo bij mij op schoot te gaan zitten.

Maar op commando gaan zitten, dat vond hij maar niks. Terwijl ik dit juist handig vond, bij het om en af doen van zijn riem, voordat we een drukke weg overstaken en voordat hij eten kreeg. We hadden een meningsverschilletje dus.

Ik vond dat ik met mijn natuurlijk overwicht, geholpen doordat ik zijn voerbak vulde, hem toch zover moest kunnen krijgen. Soms lukte dat ook wel, bijvoorbeeld voordat hij eten kreeg wel, maar voor die drukke weg vertikte meneer het.

Nou was ik er maar een week en was het mijn taak om met ze te wandelen en ze te voeden, niet om ze op te voeden. Dus heb ik er geen halszaak van gemaakt. Ik heb het simpel gehouden.

Daarom heb ik hem omgekocht. Want voor een hondensnoepje ging meneer direct zitten. Hij voelde zich niet beledigd dat ik hem omkocht. Hij ging gewoon zitten en opende zijn bek voor het snoepje.

Dat is wel een verschil tussen een mens en een hond, maar goed verklaarbaar vanuit de hersenen.

Een hond heeft een reptielenbrein en een zoogdierenbrein. Deze zijn gericht op overleven en voortbestaan, ondersteund door de opgeslagen herinneringen. Maar een hond kan niet denken aan gisteren, aan morgen of aan omkoping. Voor hem bestaat alleen nu.

Een mens heeft naast een reptielenbrein en een zoogdierenbrein ook nog een cognitief of rationeel brein, de neocortex. Dit deel zorgt ervoor dat je als mens kunt denken, dat je verschil kent in verleden, heden en toekomst en dat je je emoties kunt beheersen.

Of dat kunt leren in ieder geval. Maar of je dat ook daadwerkelijk doet, dat is wel een tweede.

Oude patronen kunnen immers nogal hardnekkig zijn. Aan het doorbreken hiervan gaat altijd een rationele beslissing vooraf, je moet verschil kunnen maken tussen toen en nu en het vergt over het algemeen het nodige doorzettingsvermogen.

Dit is dus niet voor honden. Maar wel voor mensen die hun dierlijke instincten de baas kunnen. Die niet hun lichaam zijn, maar een lichaam hebben. Die boven hun reptielenbrein en hun zoogdierenbrein uit kunnen stijgen.

Een week lijkt kort, maar Goofy was slim. Aan het einde van de week ging hij direct zitten op commando en soms gaf ik hem dan nog wel een snoepje en soms niet meer. En misschien was hij dan wel even teleurgesteld, maar hij bleef daar nooit in hangen.

Mensen kunnen wel ergens in blijven hangen. In het patroon van zichzelf afleiden om niet te hoeven voelen bijvoorbeeld. Lekker doorzakken met vrienden, dagje Netflixen in pyjama of eindeloos scrollen op sociale media.

Want als ik dat wil dan doe ik dat. Gewoon een kwestie van goed voor mezelf zorgen. Of een ander excuus.

Omdat ik het waard ben, voegt je amygdala er nog geniepig aan toe. Dat doet het altijd goed. Je amygdala is onderdeel van je zoogdierenbrein en verantwoordelijk voor je overleven. Hoe, dat is niet belangrijk, dus alles is geoorloofd.

Ondertussen heb je niet door dat je amygdala je verleidt met hondensnoepjes om te blijven doen wat je altijd al deed. Hij houdt je in je oude overlevingspatroon, hij houdt je bij echt leven vandaan.

Want je zorgt er nu echt wel voor dat je nooit meer zo gekwetst wordt, dat je hart nooit meer breekt. Die dikke, hoge muur om je hart is dan ook hard nodig.

Je gelooft wel dat liefde bestaat, maar mensen zijn minder trouw dan je trouwe viervoeter. En dus geef jij jouw portie liever aan Fikkie en blijft vrijgezel.

Hoe je amygdala jou verleidt, niet met hondensnoepjes zoals ik Goofy, maar met goede excuses die jou in je oude overlevingspatronen houden, dat lees je in mijn boek.

En wil je hulp om samen met je rationele brein deze belemmerende overlevingspatronen te doorbreken, klik dan hier.