Soms komt er geen later

Mijn passie zie je terug als rode draad in mijn leven en in mijn werk. Het is mijn passie voor leiderschap. Daar ging ook mijn bijdrage van vorige week weer over.

En ik weet zeker dat er mensen waren die dit lazen en dachten: “ja, dat staat nog op mijn to do-lijst” of “dat komt later wel een keer, maar nu eerst…”.

Maar soms komt er geen later.

We krijgen allemaal zo op onze eigen manier wake-up calls van het leven. Ik weet zeker dat als je echt eerlijk bent richting jezelf, je er zo een paar op kunt noemen.

Ook de mensen van de “nog to do-lijst” en “dat komt later wel”.

En dan kun je twee dingen doen: niets of iets.

Je kunt er altijd voor kiezen om een wake-up call te negeren. Of om het kiezen uit te stellen. Totdat er geen keuze meer is. Dat is ook kiezen.

Of je besluit om nu echt het stuur van je eigen leven in handen te gaan nemen. Niet alleen zeggen, maar vooral ook doen en doorzetten. Hoe confronterend en lastig het ook wordt.

De mooiste cadeaus zitten vaak verstopt in een enorme berg shit. Ik spreek uit ervaring.

Vallen en weer opstaan. Niet één keer, maar misschien wel duizend keer. Steeds opnieuw uitproberen wat wel en wat niet werkt voor jou.

Goudeerlijk zijn richting jezelf en richting iedereen die je lief is. Je hart openen, ook al is je hoofd bang dat het gekwetst gaat worden.

Het tweede kost je misschien bloed, zweet en tranen. Maar het leven is te kort om het niet te doen. En het is alle bloed, zweet en tranen waard.

Want met een afgesloten hart leven, dat doet het meest pijn.

Vandaag kreeg ik een bizarre app vanuit een telefoon met het trieste bericht dat de eigenaar tijdens een laatste tocht was overleden. Hij was een aantal jaren ouder dan ik.

Na een aantal jaren heel intensief contact, waren we elkaar de afgelopen jaren uit het oog verloren. Maar als ik aan hem terugdenk is dat met een warm hart.

We deelden onze passie voor leiderschap.

Soms komt er geen later.

Wil jij ook het stuur van je eigen leven in handen nemen?
Wil je hulp hierbij? Klik dan hier.