Codependency

“Wat is het verschil tussen codependency en wat jij overlevingsmechanismen noemt?” Die vraag krijg ik best regelmatig.

Er is dus geen verschil. Ze borduren allebei voort op de afweermechanismen die Freud ooit ontdekte.

Na Freud is er veel verder ontwikkeld en zijn er veel verschillende stromingen en begrippen ontstaan. Maar toch hebben al deze stromingen een gemene deler.

Als mens komen we volledig hulpeloos ter wereld. En we blijven het langst van alle diersoorten afhankelijk van onze verzorgers. Het enige dat we kunnen doen, is ons aanpassen.

Dat is dus ook wat we doen. We passen ons aan, aan de omstandigheden waarin we opgroeien.

Dat kan een liefdevol, warm gezin zijn. Maar dat kan ook opgroeien in extreem gewelddadige omstandigheden betekenen. En alles daartussenin.

Als kind heb je geen keuze. Je kunt niet zeggen: “ik vind het mooi geweest en ga nu in een betere wijk van deze stad wonen”.

En daarom pas je je aan.

Dat aanpassen bestaat uit het ontwikkelen van gedrag om het te overleven. En dat klinkt misschien zwaar, maar inmiddels is er voldoende bekend over het belang van hechting en de behoefte aan aanraking en genegenheid.

In mijn boek wijd ik verder uit over Harry Harlow en zijn experimenten met aapjes, die sterk hebben bijgedragen aan deze inzichten.

En vergis je niet. De meesten van ons zijn opgegroeid in enige mate en misschien wel grote mate van emotionele armoede.

Want zo lang is het nog niet dat mannen als vaders nauw betrokken zijn bij hun kinderen. Het was heel normaal dat vader vooral veel aan het werk was en op zondag het vlees aansneed. Of als hij er was achter een krant verborgen ging.

Grote gezinnen, waar kinderen vooral elkaar opvoedden, waren vroeger meer regel dan uitzondering. Iedereen moest zichzelf maar zien te redden. Misschien was er een moeder die het verdriet van haar moeder met zich meedroeg. Fysiek aanwezig was, maar daar was dan ook alles mee gezegd.

Als dit je achtergrond was, dan is dit wat je dacht dat normaal was. Dit was je thuis. Dus deze omstandigheden, of dat wat hierop leek, voelden ook als thuis. Hoe verschrikkelijk het misschien ook was.

En dat thuisgevoel zit in je onderbewuste. Als je daar niet bewust iets aan doet, dan ga je daar steeds weer onbewust naar op zoek.

Niet gek dus dat heel veel vrouwen vallen op emotioneel onbeschikbare mannen. Dit was nou eenmaal hun eerste ervaring met de liefde van een man.

Een overlevingsmechanisme, en dus codependency, volgt uit hechtingsverwondingen in de kindertijd. Vanuit tekorten. Daar waar niet aan je behoeften werd voldaan.

Hieruit is vervolgens de overtuiging ontstaan dat liefde voorwaardelijk is. Dat je iets moet doen om liefde te krijgen of überhaupt te verdienen.

In het gedrag van een volwassene uit zich dit in het onbewust afstemmen op de gevoelens en behoeften van de omgeving. Het doel hiervan is om het in de kindertijd ontstane gemis en de leegte, alsnog vervuld en gevuld te krijgen.

Dit kan zich bijvoorbeeld uiten in pleasegedrag, extreem perfectionisme, maar ook in verslavingen.

Wil jij ook hulp bij het doorbreken van overlevingspatronen? Dus wil jij hulp bij codependency? En wil jij hulp om nu echt van je verslaving af te komen?

Klik dan hier.