Snelle wereld

Met deze snelle wereld, die steeds maar sneller lijkt te draaien, kun je op verschillende manieren dealen.

Zo kun je steeds harder gaan lopen. Van hot naar her. Of zoals in een rad, zonder begin en einde. Totdat je van voor niet meer weet dat je van achteren nog leeft.

Ook kun je je terugtrekken in je eigen veilige bubbel. Dit kan van alles zijn. Achter Netflix, in een hutje op de hei of misschien wel op het Franse platteland. Mij nie bellen in ieder geval.

Je kunt ook als een haas in de koplampen blijven staren, net zo lang totdat het leven over je heen dendert. Totdat je lijf ingrijpt en je letterlijk stil wordt gezet.

Zelf merk ik dat ik in al die snelheid juist de neiging heb om te vertragen.

Waar eerder alles meteen moest en ik op en top ongeduldig alles snel voor elkaar wilde hebben, en ook nog eens zoveel mogelijk, ervaar ik nu veel meer rust.

Ja, ik weet het. Leeftijd, levenservaring en anders zijn er altijd nog hormonen om de schuld te geven.

Maar dat is juist het mooie. Ik heb helemaal geen behoefte om iets of iemand de schuld te geven. Hooguit zie ik inmiddels steeds helderder wat de aanjager was van al dat meedoen met die rat race.

Misschien is het toch levenservaring. Want als volwassene heb je in principe niemand nodig. Je kunt jezelf dragen en je behoeften hoeven niet meteen vervuld te worden. Bijna alles kan best even wachten.

En voor heel veel dingen is het zelfs beter om even te wachten. Eerst tot tien tellen. Er een nachtje over slapen. Zodat je niet vanuit emotie reageert.

Maar hoe doe je dat? Want mediteren op een berg in India kan iedereen. Hoe vind je die rust binnen een druk leven met werk, gezin en al het andere dat allemaal meteen moet?

Als je met gepaste afstand, gezonde mildheid en een flinke dosis humor naar de wereld kijkt en hoe wij daarin leven, dan ziet het er op z’n minst bijzonder uit.

Druk, druk, druk, altijd bereikbaar en direct reagerend op van alles en nog wat. Is dat wel nodig? En verstandig?

De feiten liegen niet. Continu ‘aan’ staan kent z’n prijs. Mentaal en fysiek hebben veel mensen het zwaar. En steeds vaker al op hele jonge leeftijd.

Als coach help ik mensen die niet langer nog harder willen rennen.

Ik help ze bewust worden van het rad van beperkende overtuigingen en belemmerende patronen. En ik help deze om te vormen en te doorbreken.

Zodat de cliënt opgroeit tot een gezonde volwassene die er voor zichzelf is en zichzelf draagt. Die behoeften kan uitstellen en het vermogen heeft om niet direct en vanuit emotie te reageren.

Hoe zou het zijn om naar zo’n wereld te kijken? Naar een wereld waar volwassenen zich ook volwassen gedragen?

En nu niet wijzen naar je partner, een buurvrouw of de baas van een bedrijf of land hè. Want we hebben allemaal onze eigen cirkel van invloed en zijn verantwoordelijk voor ons eigen gedrag.

Je kunt het alleen zelf doen. Maar je hoeft het niet alleen te doen.

Voor hulp, klik hier.