Friends
Al vanaf het begin was ik fan van Friends. Samen op de bank voor Friends, Beverly Hills 90210 en Melrose Place.
Van die laatste twee series hebben onze kinderen nog nooit gehoord, maar van Friends wel. Zij zijn echte fans van Friends geworden, net als wij.
Zo kreeg ik vorig jaar een foto doorgeappt vanuit New York, direct vanaf de set van Friends. Daar zaten mijn dochter en haar vader glunderend in de fauteuils waar Chandler en Joey heel wat uurtjes hebben doorgebracht.
Hoe bizar is het dat Chandler, oftewel Matthew Perry, slechts 54 jaar is geworden. Slechts drie jaar ouder dan ik nu ben. Hoe onwerkelijk is dat.
Zijn onthullingen over de alcohol- en medicijnverslavingen die zijn leven beheersten, vond ik schokkend. In zijn boek ‘Friends, Lovers, and the Big Terrible Thing’ is hij ontroerend eerlijk.
Ik vond het heftig om te horen dat hij zelf de afleveringen van Friends niet meer terug kon kijken. Omdat hij precies kon zien onder invloed van welke verslaving hij op dat moment was geweest.
Zo zie je maar weer, achter iedere acteur zit een mens. Dit geldt overigens ook voor iedere moeder, iedere directeur, iedere prinses en iedere voetballer, of wat je rol ook maar mag zijn.
Iedereen is op de eerste plaats mens.
Mens met menselijke behoeften, menselijke verlangens en menselijke angsten. En met menselijke manieren om overeind te blijven in de soms heel grote, boze buitenwereld.
Jezelf verdoven met een drug is zo’n manier. Verdoven om maar niet te hoeven voelen, het gemis, de leegte of de angst. Of welke overtuiging je over jezelf ook maar bent gaan geloven.
Het gezegde luidt niet voor niets, de mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest.
Maar volgens mij is het leven helemaal niet bedoeld en sowieso veel te kort om in angst te leven. Soms 85 jaar, soms 70 jaar en hoe bizar ook, soms maar 54 jaar.
Het is mijn passie om mensen te begeleiden naar hoe het leven wel bedoeld is. Van overleven naar leven. En van geleefd worden naar zelf achter het stuur van je eigen leven zitten.
Omdat verdringen, wegstoppen of verdoven nooit een oplossing is.