Skip to content
Niet zo alledaagse hobby. Patronen doorbreken. Zelfregiecoach.

Niet zo alledaagse hobby

Deze digitale tijd heeft veel voordelen. Doordat ik steeds minder gebonden ben aan een specifieke locatie heb ik een niet zo alledaagse hobby ontwikkeld.

Ik kijk namelijk graag bij vreemde mensen in de keuken. Letterlijk en figuurlijk.

En dan niet zo maar een keuken, maar een keuken in een vrijstaand huis ergens in Nederland op een mooie plek, vanwaar ik zo het bos of de uiterwaarden in loop.

De mensen, die ik dus van tevoren niet ken, gaan op vakantie en ik pas maximaal twee weken op hun huis en huisdieren.

Op zich is het best een raar concept. Want het is ontzettend intiem om de leefomgeving binnen te stappen van mensen die je niet kent. Om echt een kijkje in hun keuken te nemen.

Om te koken op hun fornuis, te eten aan hun tafel, te douchen onder hun douche en vaak ook te slapen in hun bed. Zo leer ik ze op een bijzondere manier goed kennen.

Want in de koel-, vries- en voorraadkast vind ik de dingen waarmee ze zich voeden. In de rest van het huis en de tuin vind ik wat ze nog meer belangrijk vinden.

Foto’s en schilderijtjes aan de muur, of juist niet. Veel hout of juist staal met veel glas. Een jacuzzi in de tuin met veel bestrating of een moestuin.

Ook de aanloop naar mijn verblijf vertelt me veel. Soms krijg ik twee maanden van tevoren een word document van vijf pagina’s met de linken naar de internetpagina’s van alle elektrische apparaten en elektronische snufjes in huis.

Of ik krijg weinig tekst maar wel twintig filmpjes over de app. Soms krijg ik slechts een korte mail en vind ik daarnaast nog een handgeschreven briefje met de laatste instructies bij aankomst. Af en toe vind ik ook een welkomstkaartje of een attentie. Soms alleen de sleutel in de brievenbus.

Maar degenen die echt veel prijsgeven over hun baasjes zijn de huisdieren. Altijd een en vaak meerdere honden. Vaak een of meerdere katten en soms ook kippen.

Soms mogen de honden wel in bed, maar niet op de bank. Overigens hoorde ik dit pas achteraf, dit stond niet in de instructie en de twee Rhodesian ridgebacks hebben het ook niet verteld. Die gingen gewoon prinsheerlijk languit op de grote stoffen bank liggen, alsof ze nooit anders hadden gedaan.

Sinds die keer vraag ik nog verder door op hele specifieke dingen die wel en niet mogen en wel en niet normaal voor hen zijn.

Het verbaast met trouwens hoeveel mensen zeggen dat hun hond of honden op zondagmorgen in bed erbij mag of mogen komen liggen. En dat is niet voorbehouden aan kleine hondjes, maar gaat van Sheltie tot Labradoodle en van Spitmanterrier tot Rhodesian ridgeback.

Goed om te weten, want dan zorg ik dat mijn slaapkamerdeur goed dicht zit. Voor mij geen huisdieren in bed.

Zo is wat de een heel normaal vindt, helemaal niet normaal voor de ander en vice versa. In mijn niet zo alledaagse hobby vind ik legio voorbeelden.

En dat vind ik interessant. Want je eigen normaal start bij waar je ter wereld komt en hoe je opgroeit. Vervolgens verlaat je wel het huis, maar nog niet het normaal van je ouders of andere opvoeders.

Je kijkt af en toe wel wat af van anderen, maar pas als je gaat samenwonen, vormen jullie je nieuwe gezamenlijke normaal.

Als je in je eigen wereldje blijft, dan sta je hier niet bij stil, maar door ook in de leefwereld van anderen te stappen, word je je bewust. Zowel van je eigen normaal als dat van anderen.

Je beseft dan niet alleen dat “normaal” hartstikke subjectief is, maar ook dat het te veranderen is. Want anderen doen dingen anders, dus blijkbaar is dat ook mogelijk.

En dat is goed om te weten wanneer je last hebt van dingen die voor jou hartstikke normaal zijn, maar waar je toch eindelijk wel eens een keer van af wilt.

Mocht je hier hulp bij nodig hebben, dan help ik je graag. Klik dan hier.

Back To Top
error: Content is protected !!