Burn-out

Hoe ontstaat een burn-out? Of een bore-out, dat praktisch dezelfde verschijnselen geeft?

In de praktijk zie ik twee oorzaken steeds weer terugkomen.

Ofwel je leeft je leven op een manier die helemaal niet bij jou past. Maar wel bij je vader, je moeder of je hypotheek.

Ofwel, wat je doet past wel bij jou, maar wat je ervan terugverwacht komt niet van jezelf, niet van binnen, maar van anderen, van buiten.

De eerste oorzaak herkent iedereen wel. Waarschijnlijk niet bij jezelf, maar vooral bij anderen. Of nóg niet bij jezelf.

Want je ontwikkelt je uiteraard gedurende je leven. In die ontwikkeling kan op een gegeven moment het leven dat je leidt en dat wat bij jou past te ver uit elkaar gaan lopen.

Vaak maak je de keuzes in de eerste pakweg veertig jaar van je leven vanuit oude patronen. Zoals je ouders het deden, zoals ze het verwachtten of juist het tegenovergestelde.

In mijn geval vanuit het middenstandsgezin waar ik opgroeide en waar hard werd gewerkt voor weinig geld. Dit gaf financiële onzekerheid.

Onbewust besloot ik het anders te doen en zorgde voor een financieel zekere carrière in de accountancy en het bedrijfsleven.

Totdat het steeds meer begon te schuren in mij.

Het leven vanuit zekerheid en voorspelbaarheid was het leven dat paste bij mijn oude patronen, niet bij mijn hart. Toen ik steeds meer ging ontdekken wat echt bij mij past en me daar verder op ging ontwikkelen, ging ik andere keuzes maken.

Ik ben nog niemand boven de vijftig tegen gekomen die dit schuren niet in enige mate herkent.

Wel verschilt het van persoon tot persoon wat diegene hiermee doet. Soms is er eerst een burn-out nodig om meer te gaan leven op een manier die echt bij jou past.

De tweede oorzaak die ik zie bij burn-out is vaak lastiger te onderkennen, want die vereist de nodige zelfkennis en zelfreflectie.

Pleasegedrag is een voorbeeld hiervan. Hierbij doe je je best om de ander te behagen, maar niet zozeer om de ander een plezier te doen. Je doet dit vooral om te voorkomen dat de ander jou niet serieus neemt, niet aardig vindt of afwijst.

Dit duidt op blauwe plekken opgelopen tijdens het opgroeien. Iets waar overigens iedereen in meer of mindere mate mee te maken heeft. De mate waarin en de heftigheid hiervan bepalen of je veilig dan wel onveilig gehecht bent.

Een onveilige hechting heeft groot effect. Niet alleen op hoe je naar de wereld kijkt, maar ook op je zelfbeeld, op hoe je naar jezelf kijkt.

Zonder een stevige basis in jezelf kun je je afhankelijk maken van de bevestiging van anderen. Dan kun je wel iets doen wat past bij jou, maar wat je ervan terugverwacht komt niet van binnen, maar van buiten.

En hier kun je behoorlijk op leeglopen.

Het goede nieuws is dat het nooit te laat is om hier iets aan te doen. Om beperkende overtuigingen om te vormen en belemmerende patronen te doorbreken.

Soms is er een burn-out voor nodig om tot dit besef te komen. Maar gelukkig niet altijd.

Wil jij ook hulp hierbij? Klik dan hier.