Zaag

Dit keer was het een zaag die ik moest zien te hanteren.

Ik ben een groot fan van Pipi Langkous’ uitspraak: “ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan.”

Zeker in combinatie met een uitspraak uit de bouw: “dat lossen we in het werk wel op.”

De zaag had ik ooit van een vorige bewoner geërfd, maar nog nooit gebruikt.
Tot vandaag.

Er zijn altijd genoeg redenen om iets niet te doen. Om ergens niet aan te beginnen.

Als je genoeg tijd neemt om alle mogelijke apen en beren die met enige mate van waarschijnlijkheid op de weg zouden kunnen komen vooraf te inventariseren…

… dan doe je niets meer.

Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat je met je ogen dicht maar in het diepe moet springen.

Iets daartussenin zou mooi zijn.

Een goede combinatie van denken en doen. Maar toch is dat niet voldoende, want er hoort nog iets bij.

Intuïtie.

Soms voel je gewoon dat er iets niet klopt.

Herken je dat?

Dat je gewoon weet dat je even achterom moet kijken. Of dat je toch moet wachten bij die drukke straat, ook al heb je goed gekeken. Dat je net diegene moet bellen.

In je denken kun je eindeloos apen en beren bedenken. Het hoofd is geprogrammeerd op angst, dus er is altijd voldoende te verzinnen wat mis kan gaan. Genoeg redenen om het niet te doen.

Om dan vervolgens spijt te krijgen dat je de dingen niet hebt gedaan. Daar is hetzelfde hoofd daarna weer druk mee.

Maar vanuit je hoofd leven is leven vanuit angst en dat is niet echt leven.

Gebruik daarom je intuïtie. Ook wel je onderbuikgevoel. Volg je hart want dat klopt.

Een beetje spanning is prima. Voldoende om niet met je ogen dicht in het diepe te springen, maar niet voldoende om het niet te doen.

En als het dan lukt, dan voelt dat extra lekker. Dat heb ik toch maar mooi gedaan.

Zo heb ik tegenwoordig geen last meer van hoogtevrees als ik de steiger rond mijn huis op klim en mijn rondje maak. Ik gebruik mijn intuïtie, focus op wat ik daar op de steiger te doen heb en geef mijn hoofd geen ruimte voor allerlei valscenario’s.

Vandaag werd de uitdaging nog iets groter.

De schilder vroeg of ik wat grote takken die in de weg zaten, weg wilde halen. Graag voor morgenvroeg, want dan moest hij erbij.

Dat scheelt ook. Geef het hoofd vooral niet te veel tijd om apen en beren te verzinnen.

Dus zo klom ik gewapend met mijn intuïtie en een zaag die ik nog nooit eerder had gebruikt de steiger op, vastberaden om alle takken uit de weg te ruimen waar de schilder maar enigszins last van zou kunnen hebben.

Uiteindelijk viel het reuze mee. Ik was langer bezig met het opruimen op de grond dan met het zagen op de steiger.

Herken jij dat ook? Dat je ergens, soms best lang, tegenop ziet en dat het dan reuze mee blijkt te vallen?

Ook nu besefte ik maar weer hoe belangrijk het is om m’n hoofd niet te veel tijd en ruimte te geven om apen en beren te verzinnen, m’n intuïtie te volgen en daarmee ook het vertrouwen te vinden dat het wel goed komt.

Dus ik houd ‘m erin.

Ik denk dat ik het wel kan en mocht ik toch iets onverwachts tegenkomen, dan los ik het in het werk wel weer op.

Wil jij dit ook leren en kun je hier hulp bij gebruiken? Klik dan hier.