Mild zijn

Het belangrijkste dat ik heb geleerd in de afgelopen 25 jaar? Dat was niet mijn ontdekking van de kokkin, de moeder of de coach in mij. Alhoewel ik hier nog iedere dag van geniet.

Het was ook niet hoe je een huis bouwt, een verre reis maakt of afscheid neemt van iemand of iets dierbaars. Terwijl ik dit allemaal niet had willen missen.

Maar er is één ding dat ik heb geleerd en waarvan ik iedere dag weer blij ben dat ik er elke dag nog een beetje beter in word.

Het is mild zijn voor mezelf.

Maar wat is dat, mild zijn voor mezelf?

Voor mij is het dat ik met een liefdevolle glimlach naar mezelf kijk. Als iets bijvoorbeeld niet lukt zoals ik graag wil of niet snel genoeg gaat, dat ik dan denk: het is ook helemaal prima zo. Het is wat het is.

Of als ik iets onhandigs doe of zeg dat dit oké is. Dat ik voor mezelf niet alles perfect hoef te kunnen en dat ik afstem met de ander of mijn positieve intentie over is gekomen en of excuses gepast zijn.

Wat hierbij eigenlijk het belangrijkste is, is of het me lukt om het stemmetje in mijn hoofd te beteugelen. Van rupsje nooit genoeg, het angstige ego of hoe je het ook maar noemt.

Want die kijkt dus helemaal niet met een liefdevolle glimlach naar mij of naar de wereld. Wat ik ook doe, wat er ook gebeurt, voor dit stemmetje is het nooit goed genoeg.

Herken je het?

Misschien heb je wel meerdere stemmetjes, heb je ze namen gegeven of noem je het delen van jezelf.

Laat ik helder zijn. Dit zijn geen delen van jouw echte zelf, maar verschijningen van je ego. Die behoorlijk hardnekkig kunnen zijn en je flink bezig kunnen houden. Zodat je wegblijft bij waar het in het leven echt om gaat.

Dus ja, het is zeker werk om steeds opnieuw te kiezen om je niet bezig te laten houden door je ego. Die in allerlei vermommingen present is en die een voorliefde heeft om je bezig te laten zijn met het verleden of met de toekomst. Alles om je maar weg te houden uit het nu.

Maar je verleden verander je niet meer. Toen was Toen en Nu is Nu.
En wat je ook doet of krijgt in de toekomst, voor rupsje nooit genoeg is niets ooit genoeg.

Het belangrijkste dat ik in de afgelopen 25 jaar heb geleerd is met een open hart en een liefdevolle glimlach naar de ander én naar mezelf te kijken. Om mild én in het nu te zijn.

Dit doe ik door steeds opnieuw, iedere dag, ieder moment ervoor te kiezen om niet het stemmetje van rupsje nooit genoeg te volgen, maar de stem van mijn hart.

Wil jij dit ook en heb je hulp hierbij nodig?

Klik dan hier.