Last

Dit is de crux in iedere vorm van succesvolle therapie of persoonlijke ontwikkeling. De cliënt, jij dus, kiest ergens voor zelfredzaamheid.

In een familieopstelling werken we graag met het direct voelbaar maken van de last die je oneigenlijk op je hebt genomen.

Een zware tas staat dan voor het verdriet van je moeder, die jij hebt geprobeerd van haar over te nemen en al bijna je hele leven met je meezeult.

Met allerlei lichamelijke klachten en nu inmiddels een burn-out tot gevolg.

In de opstelling draag je daadwerkelijk die zware tas. Je voelt bewust hoe zwaar hij is. En je voelt dat het niet jouw tas, niet jouw last is. Het is de last die jij oneigenlijk op je hebt genomen.

Dit erkennen, maakt ook de weg naar de oplossing vrij. Want de oplossing is dat jij niet meer datgene draagt wat niet van jou is.

We geven de tas dan het liefst terug aan de representant die in de opstelling je moeder representeert. Maar die wil ‘m niet altijd aannemen. Wat dan?

Dan kun je ‘m gewoon houden en verder blijven dragen. Dat is altijd een optie. Misschien dat je dan al die lichamelijke ongemakken er ook bij moet blijven dragen, maar misschien is dat wel je besluit.

De crux zit erin dat jij erkent dat jij een last die niet van jou is oneigenlijk op je hebt genomen. Dat heb je ooit onbewust gedaan, waarschijnlijk toen je nog maar heel klein was.

Jezelf hiervoor veroordelen gaat je niet helpen, dus kijk met mildheid naar jezelf. Dit doen kinderen uit liefde voor hun ouders en om zelf te overleven.

Maar nu ben je volwassen en kun je jezelf redden. En kun je zelf besluiten of je de last die niet van jou is, wilt blijven dragen.

Jouw heling zit in deze keuze. In jouw volwassen besluit om de last niet langer te dragen.

Het maakt dus helemaal niet uit of je moeder, door een representant gerepresenteerd in de opstelling, al dan niet deze last van je overneemt.

Dit is de crux in iedere succesvolle therapie of persoonlijke ontwikkeling. De cliënt die kiest voor volwassen zelfredzaamheid.

De representant van je moeder hoeft de tas niet van je over te nemen. Desnoods zet je ‘m naast haar neer. Of ergens anders. Het is aan jou. Jij kiest er bewust voor deze last niet langer te dragen.

Betekent dat dat je als volwassene alles wel alleen gaat doen? Geen hulp meer vraagt van anderen?

Nee, dat betekent het zeker niet. Dit is geen reactie van een volwassene, maar van het gekwetste kind.

De zelfredzame volwassene neemt verantwoordelijkheid voor de eigen mentale en fysieke gezondheid, vraagt hulp waar nodig, maar houdt zelf regie.

Wil jij ook hulp bij zelfredzaamheid?
Klik dan hier.