Twee zoons

Eigenlijk was het best triest. Die film van gisteravond over een vader en zijn twee zoons.

De ene zoon had de conclusie getrokken dat hij het allemaal helemaal alleen moest doen. Dat er niemand was die hem hielp. Hij voelde zich verlaten door zijn vader, die naar Amerika was vertrokken om te gaan werken, maar nooit meer terugkwam.

Deze zoon was keihard gaan werken en had eigenhandig een bedrijf opgebouwd. Hij was niet erg geliefd. Op de gastenlijst voor zijn aanstaande huwelijk stonden maar vier namen voor hem, waaronder die van zijn accountant.

De andere zoon voelde zich anders dan anderen. Misschien zelfs raar. Alsof er iets mis met hem was. Zijn vader had hem ook ooit laten onderzoeken of er daadwerkelijk iets mis met hem was.

Ook deze zoon voelde zich verlaten door zijn vader. In dit geval niet fysiek, maar emotioneel. Hij wist niet beter dan dat hij als zoon tekortschoot en dat hij gewoon raar was. Dus gedroeg hij zich hier ook naar.

De vader tot slot was stervende. In zijn videoterugblik gaf hij aan dat hij geen goed man was, want hij had de mensen waar hij het meest van hield gekwetst.

De twee zoons kennen elkaar niet, maar leren elkaar kennen in een reis door de geschiedenis van hun vader.

Wat het hun brengt is dat deze twee ogenschijnlijke tegenpolen naar elkaar toegroeien.
Wat het hun en hun vader heeft gekost? Heel veel verdriet en eenzaamheid in al die jaren.

Dit was een film, maar het ‘echte’ leven zit vol met dit soort voorbeelden, ook met heel veel verdriet en eenzaamheid.

De rode draad zijn de overtuigingen die een jong kind onbewust voor waar aanneemt. Hij zoekt bevestiging van de overtuigingen in zijn ervaringen en vindt deze altijd. Want het is maar hoe je ergens naar kijkt.

Zo worden ook jouw overtuigingen jouw waarheid.

En zo ontstaat de overtuiging dat je het allemaal helemaal alleen moet doen. Of de overtuiging dat je anders bent dan anderen. Of welke overtuiging voor jou ook maar waar is.

Toen was Toen en Nu is Nu. Je kunt niet meer overdoen hoe je ooit als kind gevormd bent.

Maar met dank aan onze neuroplasticiteit kun je je oude, beperkende overtuigingen wel vervormen naar nieuwe, helpende overtuigingen.

Ik hoop dat die twee zoons elkaar gaan helpen hun beperkende overtuigingen aan te pakken. Deze levenslopen hebben wel voor genoeg verdriet en eenzaamheid gezorgd.

Want het is nooit te laat om overtuigingen om te vormen.

De beste tijd om een boom te planten was twintig jaar geleden. De een na beste tijd is nu.
En dit geldt ook voor het omvormen van beperkende overtuigingen.

Wil jij ook hulp hierbij? Klik dan hier.